हरेक बिहानी म तिमीलााइ पुज्छु मेरी आमा
मन्दिर जान छोडेको
त धेरै भो ।
पुज्दिन म
ढुङ्गाका निर्जिव मूर्तिहरु
मेरा लागि तेत्तिस कोटी देवता तिमी नै हौ
जसले मलाई यो संसारको उज्यालो हेर्न सिकायो ।
तिम्रा सगरमाथा भन्दा अग्ला दुखका पहाडहरु
तिमीले नदेखाए पनि
लुकीलुकी चिहाएकी छु ,
सब हेरेकी छु आमा
एकान्तमा आँसु बगाएर
सन्तान सामू कति खुसी हुन्छेयौ है तिमी ।
सबै थाहा छ आमा
बस् थाहा नपाएको नाटक मात्र गरेकी हुँ ।।
एक्लो बृहस्पति बनेर समाजका कूरीति बदल्ने तिम्रो
हिम्मत
दुखका समून्द्र तरेर पनि सालिन तिम्रो व्यक्तित्व
आज पचासको दशकमा पनि अनवरत तिम्रो परिश्रम
आमा,
अल्छी लागेका बेलामा,
हरेश लागेका बेलामा,
बिरक्त चलेका बेलामा,
मलाई झक्झकाउने तिम्रै साहस हुन् मेरी आमा ।।
लेखेकी थियौ तिमीले,
सन्तानका खुशीका निम्ति हजार चोटी हार्छन् आमाहरु
म बुझ्दिन थिएँ त्यति गहकिला शब्दहरु
तर अब बुझ्छु आमा
आफैं आमा बनेपछि ।
तिमी त अब आमाकि पनि आमा भयौ है ।
सन्तानका सुखका खातिर तिम्रा चरचरी फुटेका हातखुट्टा,
घामले डढाएका छाला
अनि मन भित्र वर्षौं देखि गुम्सिएका वेदनाहरु
निको पार्न
म हरदम तयार छु ।
मनका सारा
पिडा बिर्सेर,
मुसुक्क हाँसिदेउ न आमा
तिमी हास्दा संसारकै सबै भन्दा राम्री देखिन्छ्यौ ।।
-आमाहरुमा समर्पित)
